About being relevant when Blogging or when FaceBook users start to worry

When studying ambiguity and superficiality on the Net I dived deep into Pragmatic literature, Paul Grice, Dan Sperber, Deirdre Wilson, Stephen Levinson… I do not want to involve in the quarrels between the different schools but one of them raised more interest than the others: the school headed by Dan Sperber and Deirde Wilson, both propagators of the Relevance Theory. Maybe you are not at all interested in pragmatics, you should at least have read ‘How do we communicate’, if you want to be considered as an intellectual and not as a farmer or docker – by the way I myself still prefer to be considered as steelworker, I was for a fairly long time anyway. ‘How do we communicate’ is even translated into Dutch and published in  Rainbow Pockets[1].  But I will quote from another text now, where Wilson and Sperber define what’s relevant in speech:

“Intuitively, an input (a sight, a sound, an utterance, a memory) is relevant to an individual when it connects with background information he has available to yield conclusions that matter to him: say, by answering a question he had in mind, improving his knowledge on a certain topic, settling a doubt, confirming a suspicion, or correcting a mistaken impression. In relevance-theoretic terms, an input is relevant to an individual when it’s processing in a context of available assumptions yields a positive cognitive effect.”  (Dan Sperber, Deirdre Wilson,  2004)

Ce que parler veut dire by Pierre Bourdieu

 

Published on Le Magazine de l’Homme Moderne, for fair use only

 

 Author Pierre Bourdieu

Intervention au Congrès de l’AFEF, Limoges, 30 octobre 1977, parue dans Le français aujourd’hui, 41, mars 1978, pp. 4-20 et Supplément au n° 41, pp. 51-57. Repris dansQuestions de sociologie, Les éditions de Minuit, 1980, pp 95- 112.

Si le sociologue a un rôle, ce serait plutôt de donner des armes que de donner des leçons.
Je suis venu pour participer à une réflexion et essayer de fournir à ceux qui ont l’expérience pratique d’un certain nombre de problèmes pédagogiques, les instruments que la recherche propose pour les interpréter et pour les comprendre.

 Si donc mon discours est décevant, voire parfois déprimant, ce n’est pas que j’aie quelque plaisir à décourager, au contraire. C’est que la connaissance des réalités porte au réalisme. L’une des tentations du métier de sociologue est ce que les sociologues eux-mêmes ont appelé le sociologisme, c’est-à-dire la tentation de transformer des lois ou des régularités historiques en lois éternelles. D’où la difficulté qu’il y a à communiquer les produits de la recherche sociologique. Il faut se situer constamment entre deux rôles : d’une part celui de rabat-joie et, d’autre part, celui de complice de l’utopie.

Stropoppen, halve waarheden en andere stadsgenoten

Based on articles in Wikipedia  demagogy and media-manipulation

Zoals de meeste mannen ben ik nogal monomaan aangelegd – iets dat ik desgevraagd zal ontkennen – maar mij concentreren op twee dingen tegelijk lukt me niet. Verwacht van mij de komende maanden geen al te scherpe of diepzinnige postings, ik ben bezig met onderzoek ter voorbereiding van een experiment. Ik moet mijn laboratorium inrichten, proefopstellingen voor deelexperimenten bedenken en met mensen gaan praten in de reële wereld, en ondertussen krijgt mijn internet correspondentie weer proporties die ik liever niet zie, en dan nog… nee het zal niet lukken. Dus af en toe eens tussendoor het lichtere werk en voor de rest gast-postings. Ik heb zo mijn stokpaardjes en daar kan ik ook vanuit de losse pols eens over schrijven als daar een aanleiding voor is.

Nu was het Siegfried Bracke die weer eens op mijn zenuwen werkte. Doet hij allang, maar het is een stadsgenoot en wij Gentenaren kunnen wel flink kijven, mekaar afmaken doen we niet? Dus ik ga hem niet rechtstreeks ‘atackeren’, maar het eens hebben over zijn ‘stropopredenering’ die hij waarschijnlijk, ‘abusievelijk’ gebruikte in een column in De Standaard.  Hij valt mij ook niet aan dus waarom zou ik op de man gaan spelen in plaats van op de bal. Marc Ryenebeau daarentegen, ook een stadsgenoot,  heeft wel reden tot klagen. Hij  is het zwarte schaap in het artikel van Siegfried.

Avoiding Netquarels

I wrote a long paper on Ambiguity, Superficiality and Quarrels on the Net

Here’s the intro:

Inequality in society continues or is even aggravated on the net. The fact that the cost of the equipment required to set up and access computer networks creates “haves” and “have nots” advantages certain groups of Internet users over others. (Herring, 2001, p. 12). Some social groups do not get a hearing in society because their habitual forms of discourse are not privileged, not recognised as legitimate or even “sensible” by those who control the media and exercise power. Things are not different on the Internet. Both in the real world and on the Net a major task of unprivileged groups is to break through a credibility barrier so that their voice and their arguments can be heard.