Wat als activering de-activering wordt?

In dit laatste artikel in een reeks van drie over armoede en mensen met financiële problemen komen drie vragen aan bod. Waarom is ondanks het activeringsbeleid sedert de jaren negentig de armoede niet afgenomen? Waarom werkt die activering niet? En als laatste waarom werklozen en mensen met financiële problemen dan toch nog door iedereen verguist worden als blijkt dat het activeringsbeleid van de regeringen werkt als een tang op een varken.

Niets is wat het lijkt

Twee maten en twee gewichten

Het wettelijk kader van de Collectieve Schuldregeling behandelt mensen als bedrijven in faling maar in tegenstelling tot bedrijven worden ze wel voor de volle 100% aansprakelijk gesteld, wat niet het geval is bij nv’s, bvba’ en cvba’s.

Mensen degraderen tot hun boekhoudkundige waarde is wel bijzonder cynisch als je weet dat wie 850 € kan neertellen voor notariskosten en expertkosten, en een Besloten Vennootschap met Beperkte Aansprakelijkheid kan oprichten om beroepsinkomsten in onder te brengen. Elke zelfstandige, maar ook loontrekkers uit de privésector, en zelfs gepensioneerden kan zo’n vennootschap stichten. Ook al zijn dan de werkelijke inkomsten 50.000€, 100.000€ of meer per jaar, dan laten ze zich gewoon slechts 12.000 € uitbetalen. En dan komen ze zelfs nog in aanmerking voor een belastingkorting. Heel wat persoonlijke kosten kunnen ingeschreven worden op de bvba. En gaat die in faling, geen enkel probleem. De oprichter is niet aansprakelijk tenzij fraude kan worden aangetoond.

De tolerantie tegenover deze belasting ontwijkende “ondernemers” staat in schril contrast met het culpabiliseren van mensen met financiële problemen. De schuld bij de slachtoffers leggen is de laatste vijftien jaar een algemene trend. Ook de werklozen moeten het verduren. Een haatgroep op Facebook tegen doppers haalde eind 2011 meer dan 11.000 leden (Bron: Activering zoals het is (over)leven op de arbeidsmarkt, Reflecties op de trefdag van 26 oktober 2012, p. 1-2; 35-36)

Eigen schuld, dikke bult?

Eigen schuld, dikke bult. Dat is zowat het uitgangspunt van de politiek tegenover mensen met financiële problemen. Maar klopt dit wel en wat is het economisch belang van overbesteding door de armsten onder de bevolking. De banken crisis hebben ze alvast niet veroorzaakt, wel zijn ze er het eerste slachtoffer van.

Volgens het Vlaams Centrum voor Schuldenlast ontvingen in 2013 65.894 Vlaamse gezinnen ondersteuning bij het beheer van hun budget en/of bij de afbetaling van hun schulden. Daarvan zaten er 54.559 niet in collectieve schuldenregeling en 11.335 wel (Vlaams Centrum Schuldenlast, Cijfer- en profielgegevens van de Vlaamse huishoudens in budget- en schuldhulpverlening anno 2013, VSC_2013, p. 7)

Een collectieve schuldenregeling is een gerechtelijke procedure voor structurele schuldproblemen die je moet aanvragen met een verzoekschrift bij de arbeidsrechtbank. Deze stelt een schuldbemiddelaar aan en deze laatste probeert dan een minnelijke overeenkomst te bereiken met jouw schudleideisers over een afbetalingsplan. Als dat niet lukt dan besluit te rechtbank tot een gerechtelijke regeling van aanzuivering.

Jacht op armoezaaiers geopend

Na de jacht op werklozen is nu ook de jacht op mensen met financiële problemen geopend. Achterstal met het betalen van huur, gas, elektriciteit of water is al voldoende om op de zwarte lijst van de Centrale voor Kredieten aan particulieren terecht te komen. Dit is een totaal overbodige schending van de privacy van burgers.

De nieuwe Federale regering van Charles Michel zet stevig in op digitalisering en daar horen “uiteraard” ook databanken bij. Meer databanken, sterker uitgebouwde databanken, meer data uit verschillende databanken die met mekaar gekoppeld worden.

Budgetmeter voor elektriciteit

Van de Centrale voor Kredieten aan Particulieren (CKP) wil de nieuwe regering één grote databank maken die zowat alle wanbetalers omvat. Alle overeenkomsten in verband met consumentenkrediet of hypothecair krediet worden in de CKP geregistreerd. Een kredietverlener moet, voor het afsluiten van een dergelijke overeenkomst, eerst deze databank raadplegen om te zien of op de betrokkene geen al te zware schuldenlast rust. Dat is billijk, maar daaraan wil men nu ook alle Belgen met een telecom- energie-, belasting- of huurschuld toevoegen, en dat is een stap te ver.

Bedenkingen bij het onderzoek naar online burgerparticipatie in Nederland

Het onderzoek  ‘Citizens as political participants: The myth of the active online audience’ van Tom P. Bakker biedt weinig perspectieven. Er is gekozen voor een afstandelijke empirische benadering die vervalt in psychologisering. Het slaagt het er niet in de hindernissen voor burgerparticipatie in hun historische en maatschappelijke context te plaatsen. Op die manier dreigt het een legitimatie te worden van commerciële netwerken zonder uitzicht op een alternatief.

FOTO UIT ‘U IN DE WIJK’, WIJKTELEVISIE IN ACHTERSTANDSWIJKEN IN UTRECHT, PROJECT MET VRIJWILLIGERS

Censuur op sociale media site Flickr

 

Twee dagen nadat mensenrechtenactivist Hossam el-Hamalawy fotos had gepost op Flickr van de Egyptische Staatsveiligheid waren ze verdwenen. Begin Maart hadden manifestanten het hoofdkwartier van de gevreesde geheime Egyptische geheime dienst overvallen en CD meegenomen.

Egypt needs its women back on the frontline.

Al-Must'arib (the vocational Mossarab)

The security vacuum created by the collapse of the Mubarak regime not only enabled men with sick attitudes to women to roam the streets with relative impunity, it also unleashed the use of sexual violence as a political weapon to intimidate women from joining the uprising.This weapon of mass degradation has been employed to varying degrees by Egypt’s various leaders over the past two and a half years, from assaults and rapes on Tahrir Square to “virginity tests”.Although this has succeeded to some extent, many women have refused to be cowed and admirably still continue to play prominent roles in Egypt’s revolution, both for collective freedom and their own. Women have even braved further assault to protest against sexual harassment, while a number of campaigns have been launched to protect women attending demonstrations, such as OpAntiSh, and to monitor and combat the phenomenon, such as HarassMap.One recent attempt to reclaim the streets, ‘Hanelbes Fasateen‘, urged women to…

View original post 393 more words

Confronting the social engineering of Zuckerberg and alike

Originally posted ad real democracy

Will Mark Zuckerberg run for President of the USA one day?

Will Mark Zuckerberg run for President of the USA one day? In a apologetic article in C|net about internet.org Dan Farber suggests: “Who knows, one day… Zuckerberg could try running a real country.” Internet.org is the latest promotion campaign Facebook, Samsung, Ericsson, MediaTek, Nokia, Opera, and Qualcomm to connect every person in the world to the Internet. The group wants to bring Internet access to the roughly two-thirds of the world’s population who aren’t connected.

They show a lot of ambition but have no Specific, Measurable, Attainable, Relevant, nor Time-bound plan of realisation. Though this is what you would expect from engineers. Is this mere a reaction on Google’s blue-sky scheme, Project Loon, a plan to deploy Wi-Fi-transmitting balloons over the world’s most remote areas, as some say?  Of course competition plays a part, but there is more. It is about social engineering and it is about time people start to realise that.